Gereksiz insanların gereksiz doğum günlerini hatırlıyorum gereksiz günlerde.

Oysa ben bu aralar, sık sık, hafıza yitirmeleri yaşıyorum. Onları da yitirsem ne kaybederim acaba?

Bence bir şeycik olmaz. Evet!

Sen hiç

fazlalıkmışsın gibi hissettin mi?

 

*ben hissettim.

Sadece iki – üç gün kaldı. Sonrasında ben diyeceğim ki…

Neyse, o gün geldiğinde görmüş olacaksın zaten, diğer herkes gibi.

Üzgünüm yahu!

Kaç defa demiştim oysa!?!?

Ya bak,

Boşuna sitem ediyorsun. Kendi kendini üzmekten öteye geçiyor musun? Yooo, ne münasebet!

Kimsenin umru değil işte. Salla be kızım sen de, hep dersin ya =) Sallaaaaa!!!

Anlıyorum ki, hayat kendimizi bozmaya değmiyor. Kimsenin elinde sihirli değnek yok. Çocukken hayalini kurduğum, duvarda bir noktaya dokununca açılacak olan sihirli kapı day ok. Aaaa bak neyi hatırladım; önceleri açılan o kapının çikolata dünyasına geçiş yapacağını düşünürdüm. İki – üç yıl sonra ise paraların çıkacağı bir kapı oluvermişti o aralık. Eeee ihtiyaçlar değişince hayaller de değişiyor yanii.

Hayat kendimizi bozmaya değmiyor işte. Biz ne kadar çabalarsak çabalayalım, birileri kendi bildiğini okumaya devam ediyor. Onlar o şekilde okuyup çabalarken –tam tersi de olabilir- kaçırdıklarımıza üzülen bizler yarı yolda kalıveriyoruz.

 

En son ne demiştim? Sitem etmeyeceksin, ruhuna yazık be güzel kardeşim!!! Ama ben de seni azıcık tanıyorsam, bütün bu dediklerime inat, yine bildiğini okuyacaksın. Yanlış anlaşılsan da "iyi" olacaksın, sonra da "ama neden" diyerek sitemde bulunacaksın.

Cıkkk, yapma!

Hadi ordan bee!!

Kanına girdiğim tüm kadınlar,

Bedeninden çekildiğim tüm erkekler..

Diş izlerimin kanattığı kollarım..

Acı çekiyorum diye nereyi imzalamam gerekiyordu?

Eski bir arkadaşı yakalayıp eski zamanlardan konuştum. Ne de çok şey değişmiş. Ben sadece kendi dünyasıyla ilgilenen bir velet miyim yoksa??

Asla asla dememeli, bir kere daha hatırlatırım kendime ;)

Veeeeeee....,

Zaman daraliyor, degil mi?

Telaslandim yine. Bilenler bilir, çok paniklerim kendimle ilgili durumlarda. Ki aksiyon halindeyken bir o kadar sakin...

Zaman diye fisildiyor kulağıma kelebek böcekleri..

İki elim basımın iki yanında, yanımda tanimadigim teyze. Gidiyoruz iste. Bulanık yol. Beklemedeyim sanki hala.

Başlasam bi, başlasam bi, bi başlasam iste.....

Zaman diye ağlıyor benimki. Zaman, e mi?