Aykırı

Dua etmek için iyi bir zaman değil. Mekan zaten uygun değil. Ama bir bakış, bir gülüş; tüm olmazları oldurabiliyor. Asla dediklerimiz gerçekleşebiliyor. Zamanı kontrol edebileceğimizi sanıyoruz her seferinde. Edemiyoruz!! Kimse de bu duruma aymıyor! 

Uyandırıldığımız nice düşlerden birini görüyoruz. Hala aynı şarkı dilimizde. Hala sanki kimse bize dokunamaz! Tüm kırılmaz camlar kırılıyor aslında. Sadece idrak edemiyoruz. 

Sonra elimizde kalanı sevip büyütüyoruz. Kolay gelmiş, gitmiş kime ne?

Yolun başı

Alakasız birisine, alakasız bir mesajımda söylemiştim: "Bizi yolda kaybetsem?"
Çıktığım, gittiğim yolların hep sonu oldu. Başında çok düşünmüyor insan, sadece güzergah belirlemeye çalışıyor. Muhtemelen belirlediği güzergahtan çok hoşlanmıyor. Ama bir umut o yola çıkıyor. Hemen hemen her yazarın kafasında bir yol sorunsalı var (Kendimi yazar saymıyorum, yanlış anlama!).
Yapmak istemeyip yaptıklarım, yapmak isteyip yapmadığım o kadar çok ki.. Saymasını bıraktım, rakamlarım yetmedi saymaya. Kafamdaki seslerle yaşadığımı sandım, seslerin aslında yaşadığını farketmem çok zaman aldı. Şimdi aklımda yine bir "yol" sonu var: Ne olacak yani?
Uzun zaman oldu yolculuk yapmayalı, belki bu yüzden aklıma girmeleri..
Belki..

Pişman olunacak şeyler yapmayı seviyor insan. İçinde bir yerlerde aslında bir karşı duruş sergiliyor. Istemese de istemediği birine dönüşebiliyor. Bunu farkediyor ama terk etme noktasında sıkıntı yaşıyor. 

Herkes hep kendini anlayacak anlatacak bir şeyler arıyor. Bulamıyor. Cevabı bulduğunu sandıkları aslında yanından bile geçmiyor cevabın. O saçma umut oyunu yok mu, işte o insanı öldüren asıl.

Kendini bir yerlere oturtamamaktan geçiyor eksik düşünce. Ve hiç tanımadığın birisine aynadan bakan oluyorsun..

Dur. Sus. Çok oldu bu. Sus. 

Solumdan.

Diyordu acımasızca. Acımasızlığının farkında olmayarak hem de. Boş bir sayfanın boş bir kısmındaydı. Zaman onun yanında oluyordu bu sefer. Ve geçmiyordu. Soluğu kesiliyordu ve ses çıkarmamaya özen gösteriyordu. Işığın değmediği her alan karanlık mıdır? Ne olmalıydı ki başka? Kimin hangi düşüydü bu?

Düşmelerde en başarılı olanların arasındaki konuşmaydı bu. Sanki biliyordu da herkes diğerinin acısını, kimsenin umru değildi. Olsun-du, herkesde vardı. Acısının çıkarılamadığı bir başka kumar. Sesin çıkmadığı bir başka oyun.

Sussana biraz da sen?

Hani kimi zaman.

Misafir olmak gibi hiç üstüne vazife olmayan bir sohbete. Hatta dinlemek izlemek yüzleri saygısızca. Ne olacaksa olacak gibi bir ruh hali içinde saçma bir tavırla :)

Hı hı.

Uzun zaman gibi geliyor değil mi? Oysa ne kadar kısa çoğuna göre. Bence yerinde.. Öyle olmalı. Sana bir hediye aldım. Güle güle hayal et şimdi bu balonları.

Hayallerin ve gerçeklerin yine çakışacağı bir gün yaşayacaksın. Demedi deme. Olsun, sen bir yolunu bulursun. Kendine, kendince ‘bi’ kıyak yaparsın. Olur o zaman. Çok da güzel olur. Kendine hediyen böylesi olsun misal:

O da güzel değil mi?