Pişman olunacak şeyler yapmayı seviyor insan. İçinde bir yerlerde aslında bir karşı duruş sergiliyor. Istemese de istemediği birine dönüşebiliyor. Bunu farkediyor ama terk etme noktasında sıkıntı yaşıyor. 

Herkes hep kendini anlayacak anlatacak bir şeyler arıyor. Bulamıyor. Cevabı bulduğunu sandıkları aslında yanından bile geçmiyor cevabın. O saçma umut oyunu yok mu, işte o insanı öldüren asıl.

Kendini bir yerlere oturtamamaktan geçiyor eksik düşünce. Ve hiç tanımadığın birisine aynadan bakan oluyorsun..

Dur. Sus. Çok oldu bu. Sus.